Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΖΩΗ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Όπως ξέρετα είμαι μανούλα 2 κοριτσιών της ΕΒΕΛΙΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΕΛΛΥ.Είμαι μια ευτυχισμένη μαμά.Όπως οι περισσότερες μαμάδες πιστεύω!Τώρα  όμως....
Πέρασε πολύς καιρός για να καταφέρω να νιώσω ευτυχισμένη!Και μέσα σε όλο αυτό να νιώθω και τύψεις...ΜΑ ΓΙΑΤΙ?....ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ?....ΕΓΩ ΓΙΑΤΙ?
Ας πάρω την ιστορία από την αρχή.

Με τον άντρα μου μέτα που παντρευτήκαμε δεν θέλαμε να κάνουμε αμέσως παιδιά.Θέλαμε να ζήσουμε λίγο την ζωή μας.DOLCE VITA που λένε.Νομίζω όλοι πολύ κάπως έτσι το βλέπουν.Εγώ όμως είχα περάσει τα 30 και δεν μπορούσα να το καθυστέρησω πολύ.Άσε τα σχόλια του κόσμου....τα ψιθυρίσματα πίσω από την πλάτη σου.....Δεν έδινα σημασία γιατί με τον άντρα μου περνούσαμε τέλεια!!!Ώσπου το καλοκαίρι του 2008 αποφασίσαμε να βάλουμε μπροστά να κάνουμε ένα παιδάκι.έτσι χαλαρά και όμορφα.Πράγματι η εγκυμοσύνη ήρθε αμέσως.όσο παραξενο και να ακουστεί το κατάλαβα όταν έγινε η σύλληψη.Πέρασε ο πρώτος μήνας περνάει ο δεύτερος.Λέω εντάξει τώρα πρέπει να πάω στον γιατρό να δω είμαι?Ένα ερώτημα που τελικά δεν θα είχε θετική απάντηση.Κάνω μια χωριακή και τα πράγματα δεν είναι καλά.Παίρνω τον γιατρό μου αμέσως.Με την ήρεμη του φωνή με καθησυχαζει και μου λέει θα επαναλάβουμε την εξέταση σε μια βδομάδα.
ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ?Πράγματι μετά απο μια βδομάδα ξανακάνω την εξέταση.ΔΥΣΤΥΧΩΣ!συνεχίζει να μην αναπτύσσεται καλά!για να μην τα αναλύω τελικά αυτή η εγκυμοσυνη δεν προχώρησε.Το πρώτο μου παιδάκι χάθηκε....τα συναισθήματα?μουδιασμα ,άγχος ,απογοήτευση και ένα κενό.Ένα μεγάλο κενό.Μετά απο 3 μήνες μένω πάλι έγκυος στην μεγάλη μου κόρη.Ευτυχώς τα πράγματα κυλούσαν φυσιολογικά.Ώσπου μπαίνω στον μήνα μου.Εγώ σαν τρελή να τρέχω πάνω κάτω γιατί δούλευα ακόμα και γιατί χτίζαμε και το σπίτι μας για να μπορέσουμε να μπούμε μέσα με το μωρό μας.Έρχεται η ώρα του πρώτου καρδιοτοκογράφου.Συζητάμε με τον γιατρό μου να πάω το πρωι.Όμως εγώ είχα τρεξίματα και τον παίρνω εκείνη την μέρα και του λέω θα έρθω το απόγευμα.ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΗΞΕΡΑ....
Πάω το απόγευμα αλλά το προαίσθημα μου μου έλεγε τα πράγματα δεν είναι καλά.ΠΡΑΓΜΑΤΙ...
Κάνοντας το καρδιοτοκογράφημα δεν ακούμε τουσ χτύπους του μώρου.Μια ταραχή επικρατούσε στην αίθουσα....Ξανακάνουμε καρδιοτοκογράφημα σε άλλο μηχάνημα.....50 ΧΤΥΠΟΙ μόνο.....
Σε 5 λεπτά ο γιατρός ήταν εκεί.Πάμε στο δικό του μηχάνημα....50 ΧΤΥΠΟΙ .Καταλαβαίνετε εγώ το μόνο που έκανα ήταν να κλαίω.ΓΕΝΝΑΜΕ ΜΟΥ ΛΕΕΙ.....ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ....
                                  ΠΑΓΩΜΑΡΑ....ΑΓΧΟΣ....ΚΛΑΜΑ....
Μπαίνω χειρουργείο και το μόνο που έκανα ήταν να προσευχομαι στην ΠΑΝΑΓΙΑ.
Γεννάω.....ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΖΕΙ.....ΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ....Η ΜΗΠΩΣ ΟΧΙ?....
Μετά από 3 μέρες στο νοσοκομείο φεύγουμε.Πάμε σπίτι μας.Με την διαφορά ότι το παιδί δεν ήταν καλά.
Ξαναπάμε στην παιδίατρο μας.Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η!Ο κόσμος καταρρευσε γύρω μου.θύμαμαι μόνο όταν έφτασα στο νοσοκομείο.το παιδί έκανε αρρυθμίες και πρέπει να νοσηλευτεί.Ο παιδοκαρδιολόγος επιμένει.Περιττό να σας πω ότι το να βλέπεις το παιδί σου διασωληνωμενο είναι τραυματικό.....
Περνάνε οι μέρες....επισκέψεις?15 λεπτα κάθε πρωι και 15 λεπτα κάθε απογευμα.Ενίοτε και μονο ο ένας από τους δύο.....χωρις θηλασμο.....χωρις αγκαλιά.....
Σε μια από τις επίσκεψεις μας η νοσοκόμα μου λέει...δεν τρωει....θέλετε να το πάρετε αγκαλιά μήπως και φάει?Θα νιώσει και αυτό καλά....ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΩ.ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 10 ΜΕΡΕΣ....Τρώει κανονικά.Γελάει και μένα ο κόσμος μου φωτίζεται....φεύγω ήρεμη....πάω για ύπνο.....τα όνειρα μου για πρώτη φορα εύχαριστα...μέχρι που το τηλέφωνο με ξύπνάει...Κα ΔΑΜΙΑΝΑΚΗ.ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΕΙ....ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΣΗ ΩΡΑ.....ΘΑ ΔΙΑΚΟΜΙΣΤΕΙ ΜΑΛΛΟΝ ΑΘΗΝΑ.....
Ήμασταν σε 5 λεπτέ στο νοσοκομείο.Ακόμα δεν ξέρω πως....ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΩ....ΟΥΡΛΙΑΖΩ.....ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΑΘΗΝΑ...Αρχίζει ο γολγοθάς όμως.τί ζημιά έχει προκληθεί.γιατί έγινε το επεισόδιο....ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΘΑΡΕΣ.....5 μέρες ακόμα και βγαίνουμε.ΣΑΝ ΑΙΩΝΑΣ ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ....
ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ ΑΚΟΜΑ.
Ακόμα και σήμερα που το παιδί μου είναι υγιές ακόμα και σήμερα ξυπνάω και πάω να δω αν αναπνέει....Ακόμα και σήμερα αγχώνομαι να μην της άφησε αυτή η ιστορία καταλοιπα.Μου πήρε πολύ καιρό να ηρεμήσω και να ζήσω το παιδί μου σαν παιδί και όχι σαν ένα βιβλιο ανάπτυξης ανά ηλικία.Ευτυχώς σε όλο αυτό είχα την στήριξη του άντρα μου και την αγάπη των παιδιών μου.Το άρθρο αυτό το έγραψα γιατί σήμερα πριν φύγει το παιδί μου μου είπε ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΖΩΗ....

ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΕΒΕΛΙΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ!!!!!

5 σχόλια:

  1. Πόσο με συγκίνησες Ελένη μου σήμερα!
    Τα παιδιά μας τελικά είναι η ζωή μας η ίδια.
    Να χαίρεσαι και τα δυο σου τα κουκλάκια και να απολαμβάνεις τις ανάσες τους τα χαμόγελα τους τον κάθε χτύπο της καρδιάς τους.
    Φιλιά πολλά, καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΑΝΩ!ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΩ!ΚΑΘΕ ΑΝΑΣΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ!

      Διαγραφή
  2. Πόσες φορές είχα πάει στο δωμάτιο τους και αφουγκραζόμουν την αναπνοή τους...
    Πολύ τρυφερό το σχόλιο της κορούλας σου. Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΠΟΛΥ ΤΡΥΦΕΡΗ!ΑΠΛΑ ΕΧΘΕΣ ΜΕ ΕΠΙΑΣΕ ΕΞ ΑΠΡΟΟΠΤΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΗΡΘΑΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΟ ΜΥΛΟΑ ΜΟΥ.ΓΙΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΟΡΑΣΤΗΚΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ!!

      Διαγραφή
  3. Ελένη μου καταρχήν μπράβο που βρήκες το κουράγιο να γράψεις αυτά που περάσατε και να τα μοιραστείς μαζί μας. Έχουμε ζήσει κι εμείς παρόμοιες καταστάσεις με τη Σοφία και καταλαβαίνω πόσο δύσκολο πρέπει να σου είναι να τα σκέφτεσαι και να μιλάς γι' αυτά. Κι εμένα ακόμα με πληγώνουν πολύ, προσπαθώ όμως να λέω στον εαυτό μου ότι για να αντέξει ένα παιδάκι τόσα σε τόσο μικρή ηλικία σημαίνει ότι είναι πολύ δυνατό. Έτσι λοιπόν πιστεύω ότι και η κορούλα σου είναι ένα πολύ δυνατό κοριτσάκι που θα τα καταφέρει με τον καλύτερο τρόπο στη ζωή της, ότι κι αν χρειαστεί να αντιμετωπίσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή